czwartek, 5 czerwca 2014

porządki


Tak, zawsze mi coś umknie i nie inaczej było podczas pisania wczorajszego postu. 
Zatem dodaję:


Tak jak wspominałam, Hania nauczyła się wchodzić do Jaśkowego łóżeczka. Tak jak pisałam, Hani wyobraźnia rozwija się coraz bardziej. Co z tego wynikło?
Było to wczoraj, kiedy zajęta byłam czymś w salonie. Nagle zorientowałam się, że Hanki nie ma już o sekundę za długo, a w pokoju obok panuje podejrzana cisza.
Poszłam sprawdzić stan rzeczy i dzieci i co zastałam? Moją córeczkę w łóżku mojego synka, która powyciągała z opakowania chusteczki nawilżone i właśnie była w trakcie starannego umieszczania jednej z nich na barierce łóżeczka, kiedy oznajmiła mi: "wieszam pranie mamusiu". <3



Dodatkowo pragnę napisać, że mam nadzieję na jakiś przełom w sprawie odpieluchowania. 
Już jakiś czas temu postępy były znaczne, bo siusiu lądowało w nocniku. Jednak jak już niejedną, tak i tę sprawę skopaliśmy. Hania w nagrodę za postępy dostała od nas lizaka serduszko. Baaaardzo długo nie powtórzymy tego błędu i przestrzegamy Was! Z racji tego, że już trzymała go w ręku, a było trzeba po raz kolejny zasiąść na tronie, Mała usiadła z lizakiem w ręku. Mimo, że cały czas (kiedy na nią spoglądałam) grzecznie lizała cukierek językiem, musiała w końcu się zniecierpliwić i włożyć go całego do buzi/odgryźć kawałek czy nie wiem co jeszcze. W każdym razie lizak spadł z patyczka, a Hanka tak się zakrztusiła, że aż zwymiotowała parę razy. Lizak nie wrócił - pewnie przesunął się w końcu w odpowiednią stronę. Mi serce stanęło w gardle, a łzy w oczach. Byłam przerażona. Ona też.
Niestety traumę powiązała nie z lizakiem, o którego od tamtej pory prosiła nie raz, a z nocnikiem. 
Ba, przez długi czas bała się robić siusiu nawet w pieluchę. Nie pytana o nic, kiedy chciało jej się oddać mocz, stawała i płaczliwym głosem powtarzała: "nie chcę siusiu, nie chcę siusiu!"
Na nocnik nie chciała usiąść za żadne skarby. W końcu zauważyłam, że siada na nocnik u koleżanki. Postanowiliśmy kupić nowy, na który siadała, ale tylko po to, by obejrzeć bajkę, którą próbowaliśmy ją zachęcić do kolejnych prób. Potrafiła bardzo długo wstrzymywać potrzebę, żeby po skończeniu oglądania bajki udać się w kącik i zrobić co trzeba. 

Dziś przyniosła nocnik i oznajmiła: "już siedzę mamusiu, włącz bajkę". Myślałam, że to tylko wyłudzenie bajki, że nic z tego nie będzie, ale mimo wahania włączyłam. Jakie było moje radosne zdumienie, kiedy wstała i oznajmiła: "Zrobiłam siusiu, mamusiu". Fanfary, oklaski na stojąco, wspólna wycieczka do toalety, uroczyste spuszczenie wody, telefon z pochwałami do babci, achy i ochy. Oby pomogły! Oby to był przełom!

Wiem jedno, kiedy już się przemoże do końca (może to był przypadek i się zapomniała, ale przynajmniej miała okazję się przekonać, że siusianie na nocnik nie boli), będzie potrafiła idealnie wstrzymywać mocz ;)

ps.: Hania ma fazę na kolory. Kiedy poszłam zobaczyć jej sukces Mała zapytała mnie, czy siusiu jest  

"(nie)bieskie" ;p


3 komentarze:

  1. Dobrze, że problem z nocnikiem ustąpił, mam nadzieję, że i u nas pójdzie w niepamięć, gdyż przez zaparcia nawykowe Oliwia panicznie boi się usiąść na nocnik :(

    OdpowiedzUsuń
  2. Czytałam właśnie wczoraj bodajże o waszych problemach. Mam nadzieję, że wkrótce wszystko będzie ok! Biedna Mała!

    OdpowiedzUsuń
  3. ojej.... az ciarki mnie przeszly jak czytalam o tym lizaku :( Biedna Hania. dobrze, ze juz strach mija i wszystko jest na dobrej drodze :)

    OdpowiedzUsuń