(29 luty 2012)
Czas pędzi nieubłaganie. Tyle rzeczy się kończy, zmienia, rozpoczyna jednego dnia 
Od dziś na nowo (dobrowolnie) jestem bezrobotna, w brzuchu ktoś puka do mnie mówiąc – nie jesteś już sama w sobie
Każdy dzień przeżywam ze swoją małą rodzinką – jest pięknie! Szkoda tylko, że to wszystko tak umyka… Może warto czasem zapisać co nieco, puścić w eter aby kiedyś wrócić, powspominać….
Od dziś na nowo (dobrowolnie) jestem bezrobotna, w brzuchu ktoś puka do mnie mówiąc – nie jesteś już sama w sobie
Każdy dzień przeżywam ze swoją małą rodzinką – jest pięknie! Szkoda tylko, że to wszystko tak umyka… Może warto czasem zapisać co nieco, puścić w eter aby kiedyś wrócić, powspominać….
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz