nieciem-lubie

"Nieciem-lubie" i koniec. I kropka. I dyskusji nie ma. Bo jak przekonasz kogoś, kto upartość i po mamie i po tacie i po siostrze i po bracie odziedziczył? Tak silnego obciążenia genetycznego nie oszukasz ;p 

I choćby głód w oczy spoglądał - nie zje obiadu, co kolor ma nie ten. I choćby miało umarznąć - nie założy kurtki, jak ma ochotę na płaszczyk. 

A lekcje bycia konsekwentną w swym uporze czerpie od najlepszych i tak jak oni (patrz - starszy brat), utwierdza nas w swoim postanowieniu krzycząc "naplawdeeeeeeee".

I choćby tysiąc blogerów przyszło na ratunek, ze swoimi złotymi radami jak wychować dzieci i choćby tysiąc książek przeczytał i tysiąc babć, teściowych i matek własnych wysłuchał - nie znajdziesz stuprocentowej skuteczności sposobu, na upór dziecka ;)

zima

Zaraz kończy się okres Bożego Narodzenia.
Dziś stopniał śnieg, który od długiego, jak na warunki w ostatnich latach, czasu nas cieszył i pozwalał na zimowe szaleństwa :(
Nawet mi go nieco żal, choć powietrze prawie jakby wiosenne, choć wiadomo - złudne.
Okazuje się, że tu, na Kaszubach całkiem porządne górki do zjazdów na sankach posiadają :)
Zjeżdżaliśmy wszyscy. Zjeżdżała Hanka na jabłuszku - jest mistrzynią!!!!
Zjeżdżał Janek na "fuksiarza" bez kontroli nad sankami (jabłuszka nie opanował w tak dobrym stopniu jak siostra) i zjeżdżała Mela. Która o ile pod górkę krzyczała "tatulku tatulku", czyli ratunku, to w drugą piszczała z radości, kiedy pęd wybijał sanki ponad uskoki na trasie :)
Z tego wszystkiego dziś pozostało nam patrzeć przez okno na zieloną trawę, którą odsłonił topniejący śnieg z resztką bałwana - małą kupką śniegu, leżącą nieopodal marchewką, garnkiem i kijem, o prawo do którego Hanka z Jaśkiem się pokłócili ;) oraz fundament igloo, które niestety nie zdążyło się doczekać dokończenia.

Teraz znów czas pomyśleć o rowerkach, hulajnogach i zamiast marudzić o czymś co mogłoby być a nie jest - ruszać po przygody :) 

DZIEWCZYNY

Rosną mi te dzieci jak szalone! Kto by pomyślał, że mój syn ma już takie "marzenia!?"

"Jak będę duży, to będę jeździł na obozy tak jak Maks (starszy kuzyn).
Na tych obozach będą DZIEWCZYNY i będą mówiły: "czeeeść  Jasiu!" :D"

Stało!

W ubiegły wtorek, czyli 19.09.2017 r. po raz trzecie okazałam się okropną i nieczułą matką.

Po raz trzeci zrobiłam to po swojemu, głucha na rady innych, na ich opinie i pomysły.

Zrobiłam to tak, jak wydawało mi się najsłuszniej... obcięłam smoka Melanii!

Melka była już chyba najbardziej uzależnionym dzieckiem. Bez swojego "dudusia" prawie nie funkcjonowała! Przyczynił się do tego fakt, że w czasie, kiedy uzależnienie zaczęło się uwydatniać przypadał nasz czas urlopowy, gdzie nie chcieliśmy dziecku traumy robić, tym bardziej, że często zostawała z opiekunkami - bez rodziców. Później również się nie składało, bo był wyjazd do Niemiec. Kto by zniósł potencjalne płacze w trakcie drogi?!

Ale trzeba było wziąć się w garść! 

Jak to bywało już dwa poprzednie razy, smok się "zepsuł". Nie jestem za okłamywaniem dziecka, ale w tej sytuacji ciężko jest mi obmyślić lepszy plan. Niektórzy smoka oddają ptaszkom, albo innemu dziecku. Obawiałam się, że w tej sytuacji, kiedy mój maluch będzie wiedział, że dany smok gdzieś nadal funkcjonuje będzie wymuszał jego poszukiwanie i odzyskanie. A tak "stało" (się) co powtarzała kilkakrotnie rozczarowana Mela, kiedy po raz kolejny i kolejny próbowała ssać ściętą dość solidnie gumę. Żal nam jej było strasznie i czuliśmy, że tym samym zamykamy jakiś kolejny etap jej dziecięctwa przeplatanego z wielką i wymowną radością za każdym razem kiedy dostawała do ręki swojego "dudusia".

Mela zniosła całą sprawę dość dzielnie choć kilka razy trzeba było przypominać, że "przyjaciel" był już stary i się popsuł i że jest już dużą dziewczynką, a duże dzieci jak Hania czy Jaś też przecież smoków nie używają. 

Po tygodniu co prawda zaglądała do kosza na śmieci bo przypomniało jej się, że tam widziała smoka po raz ostatni, ale oprócz tego, że zasypianie idzie jej teraz nieco dłużej problemów większych nie ma.

Być może na poczet minusów zaliczyłabym jeszcze to, że Melania nie chodzi już sama, bezproblemowo na drzemki w ciągu dnia do swojego łóżeczka i trzeba ją godzinami wozić w wózku. Co Melania moja czuje, że oczka jej się mrużą to je na siłę otwiera i zagaduje padającego na twarz, a pchającego po tutejszych wertepach parasolkę rodzica. Na ten fakt jednak złożyło się chyba jednak kilka sytuacji choćby wspomniany wyjazd, gdzie rytm dnia codziennego został zaburzony :)

Teraz pozostało jeszcze odpieluchowanie i przeprowadzka do własnego pokoiku i będę miała całkiem dużą dziewczynkę w domu... choć to wcale nie jest takie fajne :(

Pięciolatka

Gdyby ktoś dał mi możliwość cofania się do przeszłości, na pierwszym miejscu zażyczyłabym sobie, aby jeszcze raz potrzymać każde moje dziecko w dniu, w którym się urodziło, by jeszcze raz zobaczyć ich kiedy mieli 3...6.. miesięcy... 

Czas pędzi tak nieubłaganie!!! Widzę to głównie po mojej najstarszej córeczce <3 

Wyobrażacie sobie, że Hania ma już 5 lat!? 

Ledwo mogę ją podnieść, ledwo mieści mi się na kolanach! Ma swój mocny (uparty) charakter (po tatusiu ;p), ma swoje zdanie na temat ubioru wybrzydzając kolejnymi uszytymi przez mamę czy to kupionymi w sklepie ciuchami. Potrafi zakombinować by po swojemu ustawić rodzeństwo i nieustannie robi żarciki ;) 

Wypadł jej już jeden ząb (który ku swojej rozpaczy połknęła i zamiast zęba musiała pod poduszkę wsunąć laurkę dla Wróżki ;), a kolejny się rusza, o czym poinformowała już Zębuszkę kolejnym listem, aby ta w odpowiednim czasie o niej nie zapomniała ;) Nosi 29ty rozmiar buta i 116 r rozmiar ubrań. Lubi pomidory i ogórki i buraczki, jednak stroni od innych warzyw. Ośmieliła się znacznie ostatnio i chętnie bierze udział w przedstawieniach przedszkolnych. Nieustannie tęskni do swoich przyjaciółek Julki nr 1 Julki nr 2 Marty, Ali i Agatki. Twierdzi, że umie czarować, a nocą chodzi do Torunia sprawdzić czy po zmroku działają fontanny ;) 

Dla Meli jest często nadopiekuńcza - ściskała by ją do uduszenia ;) Dla Jasia często jest "Panią mamą", a dla nas... nieustannie naszą Malutką, Słodziutką Córeczką! Wystarczy zajrzeć jej głęboko w oczy, które nadal mają ten sam błysk... od zawsze <3

14 miesięcy 2 miesiące temu :)

Pamiętam dobrze ten dzień, kiedy przyznałam się mężowi do tego, co od jakiegoś czasu już krążyło po mojej głowie...

Hanka i Jaś wydawali się już tacy duzi! Akurat mieli dobry czas i właściwie nie angażowali nas zbytnio w swoje sprawy, bo doskonale czuli się we dwoje...

A mój pociąg do macierzyństwa nie ustawał...

Okazało się, że te 2,5 roku jakie minęło od narodzin Janka sprawiło, że i mój mąż zatęsknił za małym, pachnącym noworodkiem.

Tak oto zdecydowaliśmy się na kolejne, trzecie dziecko :)

Dziękujemy Bogu za całą naszą trójkę!

Nie wyobrażamy sobie, że mogłoby któregoś z nami nie być!

Nie wyobrażamy sobie życia bez Hanki, bez Jasia (choć wspaniały okres, o którym wyżej pisałam minął im jak ręką odjął kiedy tylko zaszłam w ciążę ;) )

Nie wyobrażamy sobie też życia bez Melanii.

Trzecie dziecko to jednak rewolucja.

Nagle brakuje Ci jednej pary rąk, Twoja podzielność uwagi się wyczerpuje, a zmęczenie potęguje :)

Ale to nic! To tylko na chwilę, na kilka lat, które i tak mijają nam za szybko!

Choć blog leży w zapomnieniu, bo kto by znalazł teraz czas na jego pisanie

, to staramy się zapamiętywać każdą chwilę spędzoną z dziećmi, które tak szybko rosną i zmieniają się.

Melania ma już 14 miesięcy!

Mam wyrzuty sumienia, że nie sporządziłam odpowiedniej notatki z okazji jej pierwszych urodzin, bo przecież zaciera się już czy dwa miesiące temu mówiła dane słowo, czy może jeszcze nie, ale co zrobić :) Czasu się nie cofnie!

Pamiętam za to, że roczna Mela była bardzo rozkosznym dzieckiem, które nadal nabija punkty do swojej rozkoszności :)

Jej uśmiech z zaciśniętymi szczękami rozwala na łopatki!

Długi czas nie brała się za chodzenie. Raczkowanie szło jej wyśmienicie, więc cieszyła się nim bardzo długo ;) Później posmakowała chodzenia na kolanach ;) (niczym pokutnica ;) ) i również nie chciała z niego rezygnować. A że rodzice zgodnie z obecnymi zaleceniami fizjoterapeutów nie sadzają dopóki dziecko samo nie usiądzie i nie prowadzają dopóki dziecko samo się na to zdecyduje - Melania zaczęła chodzić dopiero na początku kwietnia tego roku czyli właściwie mając 14 miesięcy.

Nie minął cały miesiąc a mała już próbuje biegać :)

Mówi kilka słów:

mama

tata

dej (daj)

am (am ;) )

koko (oko)

pam (lampa)

kuuu (kululu)

papa

czeee (cześć)

hej

to jej ulubione zwroty których używa każdego dnia witając wracającego tatę i rodzeństwo lub zaczepia obcych ;)

baba

Obecnie jest na etapie bycia przesłodkim brojem ;) Testuje i nagina granice i cierpliwość matki :)

Lubi jeść :D "Dej dej dej i dej!" - krzyczy odkąd tylko postawię garnek na piecu (choćby pusty ;) )

Lubi jeździć na rowerku i generalnie zwiedzać świat.

Hania kocha ją tak bardzo, że trzeba pilnować by jej nie zadusiła a Jaś... Jaś też się już do niej przekonał i mówi, że kocha, ale jednocześnie mówi, że Mela brzydko pachnie - a czym? - mleczkiem ;)

Dla mnie pachnie cudnie - jeszcze takim maluszkiem, choć nieustannie tęsknię do zapachu totalnego noworodka - to już chyba zboczenie ;)

zaległości!

W 5 miesiącu życia Mela stała się gadułą. Jej ulubiony zbitek brzmiał: "bla bla bla bla" oraz "ble ble ble ble"

Opanowała do perfekcji obracanie się z brzucha z powrotem na plecy co zaoszczędziło jej mnóstwo stresów i irytacji ;)

Kiedy miała 6 miesięcy Michał stwierdził, że mała zaczęła mówić - rzeczywiście z dziwną powtarzalnością kiedy on ją o to prosił powtarzała "tata". Duma ojca była niesłychana. Jednak jak się okazało zgodnie z moim przypuszczeniem (nie żebym wątpiła w nasze dzieci ;) że to był tylko przypadek - po prostu Mała namiętnie zaczęła powtarzać "mamamamamama" oraz jeszcze częściej "tatatatata", czasem "babababa", itd ;)

Jest bardzo kontaktowa :) Kochana - wspaniała i nadal niesłychanie pogodna! 

Teraz, kiedy skończyła 7 miesiąc życia (kiedy to zleciało?) widać jeszcze większą celowość w jej poczynaniach. Wyciąga ręce do osób i przedmiotów oddalonych sporo od niej, podąża za celem i to dosłownie. 5.09 po raz pierwszy przyłapałam ją na pełzaniu. Prędzej też sie jakoś przemieszczała choć do końca nikt nie wiedział jak ;p Kręciła się wokół własnej osi, turlała a teraz zasuwa  jak komandos :)
Wspaniale przybija piątkę i daje "cześć" i ma przy tym ubaw aż miło.
8 miesiąc życia to kolejne umiejętności: "baran tryk", "bam bam", któremu towarzyszy także (chyba pierwsze) słowo "ba" czyli "bam".
"Mama" pada również często, ale głównie wtedy, kiedy zniknę jej z pola widzenia. Pełza wtedy po całym domu i woła "Mamamamama" - no przyznajcie sami - to MUSI być to - prawda? ;)
Ciekawe jest to, że zazwyczaj w pierwszej kolejności zagląda wtedy do mojej pracowni, gdzie czasem zabieram ją w leżaczku czy wózku, kiedy chcę coś przy niej uszyć.
To już niestety ten czas, kiedy spokojne, samotne wyprawy do toalety są właściwie nierealne. O ile nie zabiorę jej ze sobą słyszę płacz pod drzwiami i coraz częściej trzask listwy od drzwi która już Jaś nadwyrężał, a która jak się okazuje całkiem łatwo odciąga się od ściany.
I ostatnie największe sukcesy:
9.10 pierwszy raz zaintrygowana naszą otwartą zmywarką - Mela klęknęła przy niej. To był początek nowej przygody. Klęka przy wszystkim, co się da!
Właśnie z takiego klęku 22 października usiadła po raz pierwszy przy schodach. 

Kocham nad życie :)

A co u starszaków? 

Całe wakacje były ze mną (i kto tu miał wakacje? ;)) 

Chwilami bawili się cudnie a chwilami cudnie kłócili. :) Ile siwych włosów mi przybyło - tego nikt nie zliczy ;)

Teraz wrócili do przedszkola i z radością witamy się  o 15:00. Taka pomoc jest dla mnie nieoceniona. 

H: mamo puścisz piosenkę o gargamelu?

Ja: Nie mamy takiej.

H: mamy!

Ja: Jak ona brzmi?

H: co ma włosy jak gargamel" ;P

Pozdrawiamy Majkę Jeżowską!

Moje dzieci (nie)stety mają zapędy za mamusią a nie tatusiem ;)
Wszystkie chcą szyć ze mną ;)

chorowity październik - na co to my nie chorowali! :)

ukochany Stefan - już 3 dziecko obsługuje :)